Merhabalar, 25 Kasım'da Mert 2
yaşını bitirdi ve bu nedenle biz de memeyi kesmeye karar verdik. Memeden kesme
sürecimizden ve nasıl bir yol izlediğimden biraz bahsetmek istiyorum. Aslında
tahmin ettiğimden çok çok daha kolay oldu. Hatta o kadar kolay oldu ki annem,
'Bu çocuk meğer sana ayıp olmasın diye emiyormuş' dedi, o derece yani😊 Ben,
memeden keserken azaltarak kesme yöntemini uyguladım ve memeye pek düşkün
olmadığı dönemi kolladım. Şansımıza bu dönem, tam doğum günü haftasına denk
geldi. Ben, bu azaltarak kesme işini baya geniş zamanlara yayarak yaptım. Daha
iyi anlayabilmeniz için Mert'in doğumundan 2 yaşına kadar ki emme serüvenini
biraz özet geçmek istiyorum;
· Mert, doğduktan 15 günlük olana kadar memeyi tam
tutamama, emmeyi becerememe sorunu yaşadık, sütümü sağarak biberonla
destekledim. Bu süreçte yaşadıklarımızı bu yazımda ayrıntılı olarak anlatmıştım.
· Emmeyi tam olarak öğrendikten sonra kaybettiği
günlerin acısını çıkarırcasına memeyi hiç bırakmadığı 1-1,5 aylık bir dönem
yaşadık.
· 3 ay civarı tam işler düzene girdi derken 4.
ayda bu sefer arkadaşın, dünyada meme dışında da bir şeylerin olduğunu
fark etmeye başlamasıyla beraber meme reddi başladı. Aç olduğu halde emmek
istemeyen bebekle uğraşmak, gerçekten çok zor. Çoğu anne, bu dönemin geçici bir
süreç olduğunu bilmiyor ve emzirmekten vazgeçiyor maalesef. Bu sürecin
ayrıntılarını da şu yazımda anlatmıştım.
· 4-6,5 ay arası dönemde Mert, çoğu zaman emmek
istemediği halde emerek ya da kucakta gezerek uyuyor, gündüz yarım saatten
fazla uyumuyor ve sabah 5'te kalkıp tekrar uyumuyordu. Kilosu, ayına göre
düşüktü, ek gıdaya başlamamız gerekiyordu ama emzirip uyutmaya çalışmaktan ek
gıdayı ne zaman vereceğimi bile bilemiyordum. Kısacası kafayı yemek üzereydim.
6,5 aylıkken uyku eğitimine karar verdik. Mykundak Pınar Sibirsky'den yardım
aldık. Mert, uyumlu bir bebek olmasına rağmen 2 haftalık eğitim süreci
gerçekten zordu ve çok sabır gerektiriyordu. Ama eğitim işe yaradı ve artık ne
zaman uyuyacağı, ne zaman emeceği ve ne zaman ek gıda alacağı belli olan ve benim için en önemlisi sabah 7'de kalkan
bir bebeğim vardı. Belirli bir düzenin olması, beni çok rahat ettirdi ve
Mert'in ek gıdaya geçiş sürecini sorunsuz atlatmamızı sağladı. Gündüz
uykularını düzgün almasının ve günlük rutini olmasının, Mert'in gelişimini çok
olumlu etkilediğini çok net gözlemledim. Peki uyku eğitiminin dezavantajları
var mı diye sorarsanız, bence var. O da şu ki her koşulda bu düzeni devam
ettirmeye çalışmak zor ve yıpratıcı. Seyahatler ve misafirlikler özellikle zor
oluyor. Ama bu bir tercih meselesi, ben verdiğim karardan pişman değilim.
Rutini önemsemeyen, çocuk istediği zaman emer, istediği zaman uyur diye düşünen
anneler de olabilir, saygı duyuyorum. Ama ben böyle bir anne değilim, çocuğun
bir düzeni olması gerektiğini düşünüyorum. Ancak zaman geçtikçe anladım ki
düzene sıkı sıkıya bağlanmak da ayrı bir stres yaratıyor. Mert'in de
büyümesiyle ben de artık gevşedim ve çok abartmamak kaydıyla düzenimizi biraz
esnettim. 6,5 aylıkken Pınar Hanım'ın bize
oluşturduğu rutinde 2 gündüz uykusu ve 1 şekerleme vardı. Sabah uyanınca, gündüz
uykularından uyanınca, akşam uykusuna yatmadan önce ve uyku öğünü olmak üzere
günde 6 kere emziriyordum. O dönemde bir meme düşkünlüğü olmadı için bunların
haricinde emmek istediğini hatırlamıyorum.
- Herhalde 9 ay civarı akşamüstü şekerleme uykusunu bıraktı, dolayısıyla emzirme sayısı 5'e düştü.
-
Pınar Hanım, uyku öğününü 10. ayda kesmemizi söylemişti ama ben kilosu düşük olduğu için biraz daha devam ettim, normalde uyku öğünü verdiğim saat olan 11-12 gibi kendisi uyanıyordu ben de emziriyordum. 13. ay civarı uyanmamaya başladı, ben de uyku öğününü kestim. Uyku öğününü kesince emzirme sayımız, 4'e düştü.· 1 yaşından sonra dış dünyanın ve ek gıdaların yeterince tadını almış olan Mertişko, ne varsa memede varmış diyerek memeye daha çok bağlanmaya başladı. Normalde emdiği zamanlar dışında emmek gibi bir talebi yoktu ama özellikle gündüz uykularından sonra kendine gelebilmek için mutlaka emmek istiyordu. Dışarıda olduğumuzda falan emmesi gecikirse kıyameti koparıyordu.· 16 ay civarı gündüz uykusunu teke düşürdü. Böylece sabah, öğlen ve akşam olmak üzere günde 3 kere emzirir hale geldim. Yalnız öğlen uykusundan uyanınca emmesinin, öğle yemeği ile çakışması sorun yaratmaya başladı. Aç uyanıp çok emiyor, karnı doyunca yemeğini yemek istemiyordu. Bu dönemde öğle uykusuna yatmadan önce de emmek istemeye başladı, birkaç kere boş bulunup emzirdim emerken uyuyakaldı, yatağına koyunca uyandı ve bir daha asla uyumadı. Baktım böyle olmayacak bu işin sonu iyi değil, 18 ay civarı öğlen emzirmesini tamamen kaldırmaya karar verdim. Ama bu emzirmeyi kaldırmak gerçekten çok zor oldu. Üstelik o dönemde Mert ile yalnızdım, öğlen uykusundan kaldırabilecek başka biri yoktu. Uykudan uyanıp emmeyince kendine gelmesi 1 saati buluyor, aşırı huysuzluk yapıyordu. Devamlı başka şeylerle oyalamaya, dikkatini dağıtmaya çalıştım ama yine de alışması 2 ayı buldu.· 22 aylık falan olana kadar sabah uyandığında ve gece yatarken olmak üzere 2 kere emzirdim. Sabah yataktan alır almaz emzirirdim. Bir sabah babası aldı yataktan, baktım meme falan demiyor gayet güzel oynuyorlar, hiç aklında yok. Ertesi sabah emzirmedim, hiç sormadı. Bu şekilde sabah emzirmesini de bırakmış olduk.· Bu şekilde azalta azalta sadece gece yatarken emzirmemiz kaldı. Aslında bu emzirmeyi, kesmeyi hiç istemiyordum. Çünkü işime geliyordu, uykuya geçişi kolaylaştırıyordu, yatmak istemediği zaman 'Aaa ama meme emicez' diye ikna ediyordum. Yani bana bir zararı yok faydası vardı. Aramızdaki bu özel iletişimin bitmesini de istemiyordum, emzirmekten çok mutluydum. Ama bir yandan da abartmanın lüzumu yoktu, eninde sonunda biteceğine kendimi duygusal olarak hazırladıktan sonra uygun zamanı kollamaya başladım. Genelde perdeyi kapatırken 'meme, meme' diye sayıklamaya başlardı. Bunu pek yapmadığı günlerden birinde biz eşimle akşam tiyatroya gittik ve akşam yatırma işini anneme devrettik. Bunu hazır olup olmadığını test etmek amacıyla yaptım. Planım tıkır tıkır işledi, hiç sormadan uyumuş. Bunun üzerine ertesi akşam perdesini kapattık ve emzirmeden direkt yatağa yatırdım, hiç sesi çıkmadı. İnanılır gibi değil derken 3. akşam plan biraz bozuldu, tam yatarken birşeye siniri bozulmuştu biraz da bu nedenle perdeyi kapatırken 'meme' diye tutturdu, ben de toptan sinirini bozmayayım diye emzirdim. Ama ertesi gün aydede sağ olsun durumu toparladık, yine 'meme' dedi ama ben pencereden gözüken ay dede ile dikkatini dağıttım, sonra yatağına yatırdım. Ertesi günlerde de yine emzirmedim, herhalde 1 haftadan sonra 'meme' demeyi bıraktı. Böylece Mert'i tahminimden çok çok daha kolay bir şekilde memeden kesmiş oldum. Tabii emmeden uyumak, uykuya geçişi biraz uzattı. Yatma saatimiz iyice uykusunun gelmesi için yarım saat kadar ileri alındı. Emzirmenin yerine kitabı koyduk. Eskiden de yatmadan bir kitap okurduk ama şimdi 5-6 kitap okuduğumuz oluyor. Emdikten sonra yatağına yatırdığımda ya hiç sesi çıkmaz ya da 5-10 dk mırıldanırdı. Şimdi bazen 30-45 dk mırıldandığı, şarkılar söylediği oluyor ama hiç ağlamıyor.
Evet, bizim 2 yıllık emzirme
maceramız bu şekildeydi, çok şükür mutlu sonla bitti. Size de tavsiyem, eğer
zorunluluk nedeniyle birden kesme söz konusu değilse bu şekilde aşamalı
azaltarak kesmeniz. Hem anne, hem çocuk için psikolojik olarak daha sağlıklı
olduğunu düşünüyorum. Biliyorum ki memeden kesebilmiş olduğunuzu hayal bile
edemediğiniz dönemler oluyor ama emin olun ki çocuklar her şeye, bizden çok
daha kolay adapte oluyorlar. Çocuğunuzu iyi gözlemleyin, doğru zamanı kollayın
ve baba-anneanne-babaanne desteği alın.
İyi şanslar...
